ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΩΣ ΜΕΤΑΔΙΔΩΜΕΝΑ ΝΟΣΗΜΗΑΤΑ – ΣΜΝ
Όλα όσα θέλετε να γνωρίζετε και μας ρωτήσατε για τα ΣΜΝ
Τα σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα (ΣΜΝ) αποτελούν ένα σημαντικό ζήτημα δημόσιας υγείας, καθώς σύμφωνα με τις πιο πρόσφατες μελέτες 1 στους 5 ενήλικες αναπαραγωγικής ηλικίας στο δυτικό κόσμο πάσχει από κάποιο ΣΜΝ, ενώ ο αριθμός των φορέων είναι κατά πολύ μεγαλύτερος. Ωστόσο, ο αντίκτυπος των ΣΜΝ δεν αφορά μόνο τη δημόσια υγεία, αλλά και τον καθένα από εμάς, καθώς τα ΣΜΝ μπορούν να επηρεάσουν με πολλούς τρόπους την γενικότερη υγεία και ευεξία μας, τη σεξουαλική μας ζωή, αλλά και τη γονιμότητα.
Ο εξειδικευμένος σε θέματα Αναπαραγωγικής Ιατρικής Μαιευτήρας-Γυναικολόγος Δρ. Δημητρόπουλος και η ομάδα του βρίσκονται εδώ για να σας βοηθήσουν να απαντήσετε σε διάφορα ερωτήματα που πιθανώς σας έχουν δημιουργηθεί αναφορικά με το ποια είναι τα πιο κοινά ΣΜΝ, ποια είναι τα συμπτώματα που τα χαρακτηρίζουν, ποιες είναι οι θεραπευτικές προσεγγίσεις και προ πάντων ποια είναι τα διαθέσιμα μέτρα προφύλαξης και προστασίας από αυτά.
Με τον όρο Σεξουαλικώς Μεταδιδόμενα Νοσήματα (ΣΜΝ) ονομάζουμε μία μεγάλη ομάδα ασθενειών, οι οποίες προκαλούνται από παθογόνους μικροοργανισμούς και ιούς που μεταδίδονται κυρίως μέσω της σεξουαλικής επαφής, ανεξάρτητα από το είδος της επαφής και τον σεξουαλικό προσανατολισμό. Ο όρος ΣΜΝ περιγράφει ασθένειες με συγκεκριμένη συμπτωματολογία, ενώ ο όρος Σεξουαλικώς Μεταδιδόμενες Λοιμώξεις (ΣΜΛ), ο οποίος παρουσιάζεται στη βιβλιογραφία, καθώς και σε διάφορα ενημερωτικά εγχειρίδια, περιγράφει τη προσβολή από κάποιο σεξουαλικώς μεταδιδόμενο παθογόνο, χωρίς ωστόσο ακόμα να έχει δημιουργηθεί νόσημα, δηλαδή χωρίς να εμφανίζεται συγκεκριμένη συμπτωματολογία.
Τα ΣΜΝ μεταδίδονται κυρίως μέσω της σεξουαλικής επαφής, χωρίς ωστόσο αυτό να είναι απόλυτο. Υπάρχουν συγκεκριμένα παθογόνα που προκαλούν ΣΜΝ, τα οποία μπορούν να μεταδοθούν και με άλλους τρόπους, όπως μέσω μολυσμένου αίματος (π.χ. σύφιλη, ιογενής ηπατίτιδα), μέσω του σάλιου (π.χ. βλεννόρροια, σύφιλη, κονδυλώματα) μέσω επαφής με μολυσμένες επιφάνειες (π.χ. έρπητας γενετικών οργάνων), σε σπάνιες περιπτώσεις μέσω του δέρματος (π.χ. μολυσματική τέρμινθος), ενώ υπάρχουν περιπτώσεις που ΣΜΝ μπορούν να μεταδοθούν από τη μολυσμένη μητέρα στο έμβρυο, κυρίως μέσω του τοκετού, αλλά και μέσω του μητρικού γάλακτος (π.χ. ο ιός HIV που προκαλεί το AIDS).
Το να αντιληφθεί κάποιος άμεσα από ποια ειδική κατηγορία παθογόνου έχει προσβληθεί είναι συνήθως δύσκολο, καθώς τα περισσότερα ΣΜΝ έχουν παρόμοια συμπτώματα. Για τον λόγο αυτό είναι σημαντικό να είμαστε όλοι υποψιασμένοι, ώστε αν παρουσιαστούν κάποια ενδεικτικά συμπτώματα να απευθυνθούμε σε εξειδικευμένο ιατρό, ο οποίος μέσω του ιατρικού ιστορικού και ειδικών εξετάσεων θα πραγματοποιήσει την ακριβή διάγνωση και θα σχηματίσει την κατάλληλη στρατηγική αντιμετώπισης. Γενικότερα στα συμπτώματα, τα οποία θα πρέπει να μας προβληματίσουν ώστε να αναζητήσουμε άμεσα ιατρική καθοδήγηση, περιλαμβάνονται η παρουσία πληγών, εξανθημάτων, φουσκαλών ή εξογκωμάτων στην περιοχή των γεννητικών οργάνων, η έκκριση έντονα δύσοσμων ή περίεργης απόχρωσης εκκρίσεων από τον κόλπο ή το πέος, φαγούρα, κάψιμο ή πόνος κατά την ούρηση ή/και την εκσπερμάτιση, πόνος κατά την σεξουαλική επαφή (δυσπαρεύνια), πόνος στους όρχεις, έλκη στο στόμα και πιο σπάνια πυρετός, ανεξήγητη απώλεια βάρους, διάρροια και πόνος στη κοιλιακή χώρα.
Είναι μεγάλος ο αριθμός παθογόνων βακτηρίων, ιών, πρωτόζωων, μυκήτων και παρασίτων που μπορούν να προκαλέσουν ΣΜΝ. Ωστόσο, θα εστιάσουμε στα περισσότερο διαδεδομένα.
ΣΜΝ που προκαλούνται από βακτήρια
Γονόρροια ή βλεννόρροια
Η γονόρροια προκαλείται από το παθογόνο βακτήριο Neisseria gonorrhoeae, το οποίο είναι γνωστό και ως γονόκοκκος. Μεταδίδεται κυρίως μέσω της σεξουαλικής επαφής, αλλά και μέσω του τοκετού από τη μολυσμένη μητέρα στο νεογνό.
Ο γονόκοκκος έχει περίοδο επώασης περίπου 14 ημέρες, ενώ σε πολλές περιπτώσεις στις γυναίκες και λιγότερο συχνά στους άντρες μπορεί να είναι ασυμπτωματικός. Στα πιο συχνά συμπτώματα συγκαταλέγονται η έκκριση δύσοσμου κιτρινωπού υγρού από τον κόλπο και την ουρήθρα, φλεγμονή στους όρχεις και στον προστάτη, φλεγμονή στον πρωκτό, συχνή ή/και επώδυνη ούρηση, πόνος στη κοιλιά και πόνος κατά τη σεξουαλική επαφή. Το νόσημα που προκαλεί χαρακτηρίζεται από φλεγμονή στην ουρήθρα (γονοκοκκική ουρηθρίτιδα) και γενικότερα στο ουρογεννητικό σύστημα, φαρυγγίτιδα και επιπεφυκίτιδα. Στην εγκυμοσύνη μπορεί να προκαλέσει πρόωρη ρήξη των υμένων, πρόωρο τοκετό και λοίμωξη του αμνιακού υγρού. Η λοίμωξη από γονόκοκκο μπορεί επίσης να επηρεάσει τη νεφρική λειτουργία και τη γονιμότητα.
Η διάγνωση πραγματοποιείται με μοριακό έλεγχο και καλλιέργεια από δείγματα που λαμβάνονται από τον κόλπο, τον τράχηλο, τον στοματοφάρυγγα, ενώ μπορεί να εντοπιστεί και στα ούρα. Η θεραπεία περιλαμβάνει τη χορήγηση κατάλληλων αντιβιοτικών.
Λοίμωξη από χλαμύδια
Τα χλαμύδια προκαλούνται από λοίμωξη με το βακτήριο Chlamydia trachomatis και μεταδίδονται κυρίως μέσω της σεξουαλικής επαφής. Η περίοδος επώασης είναι περίπου 3 εβδομάδες, ενώ πολλές φορές οι φορείς παραμένουν ασυμπτωματικοί. Όταν αναπτύσσονται συμπτώματα αυτά συνήθως είναι παρόμοια με αυτά της γονόρροιας και περιλαμβάνουν έκκριση πυώδους κιτρινόχρου υγρού από τον κόλπο και την ουρήθρα, πόνο και πρήξιμο στους όρχεις, δυσκολία στην ούρηση ή/και επώδυνη ούρηση, πόνο στη κοιλιά και πόνο κατά τη σεξουαλική επαφή.
Η διάγνωση πραγματοποιείται με μοριακό έλεγχο και καλλιέργεια από δείγματα ούρων για τους άνδρες και κολπικό ή τραχηλικό επίχρισμα για τις γυναίκες. Η θεραπεία περιλαμβάνει λήψη κατάλληλης αντιβιοτικής αγωγής και είναι σημαντικό να πραγματοποιηθεί άμεσα γιατί η λοίμωξη με χλαμύδια μπορεί να οδηγήσει σε γενικευμένη φλεγμονή στο αναπαραγωγικό σύστημα και υπογονιμότητα.
Σύφιλη
Η σύφιλη είναι ευρέως γνωστό ΣΜΝ που προκαλείται από το βακτήριο Treponema pallidum , το οποίο είναι γνωστό και ως ωχρά σπειροχαίτη. Μεταδίδεται κυρίως μέσω της σεξουαλικής επαφής, ωστόσο μπορεί να μεταδοθεί και μέσω μολυσμένου αίματος, μεταμόσχευσης και από τη μολυσμένη μητέρα στο έμβρυο. Η περίοδος επώασης κυμαίνεται από 3 έως και 90 ημέρες με μέσο όρος τις 21 ημέρες.
Η εξέλιξη της νόσου είναι σταδιακή και αρχικά τα συμπτώματα περιλαμβάνουν ανώδυνα σημάδια σαν πληγές (έλκη) στη περιοχή των γεννητικών οργάνων. Ωστόσο, και κατά την εξέλιξη της νόσου, το βακτήριο προσβάλει σταδιακά πολλά όργανα και ιστούς, συμπεριλαμβανομένων του δέρματος, των οστών, του ήπατος, του καρδιαγγειακού συστήματος και του κεντρικού νευρικού συστήματος. Για τον λόγο αυτό είναι σημαντική η άμεση διάγνωση, η οποία βασίζεται στη κλινική εξέταση και σε εξειδικευμένες βιοχημικές, ανοσολογικές και μοριακές εξετάσεις.
Η θεραπεία μπορεί να πραγματοποιηθεί σε όλα τα στάδια εξέλιξης της νόσου, είναι αποτελεσματική και περιλαμβάνει κυρίως τη χορήγηση βενζαθενικής πενικιλίνης.
Άλλες Σεξουαλικά Μεταδιδόμενες Βακτηριακές Λοιμώξεις
Εκτός των παραπάνω υπάρχουν και άλλα ΣΜΝ που προκαλούνται από βακτήρια. Σε αυτά περιλαμβάνονται το Gardenerella vaginalis που προκαλεί κολπίτιδα, τα Ureoplasma urealinitum και Mycoplasma genitalium που προκαλούν μη γονοκοκκική ουρηθρίτιδα και τα Mobiluncus curtisii και Mobiluncus mulieris που προκαλούν και αυτά κολπίτιδα.
ΣΜΝ που προκαλούνται από ιούς
Έρπης των γεννητικών οργάνων
Ο έρπης των γεννητικών οργάνων είναι λοίμωξη που προκαλείται από τους ιούς του έρπητα των συμπλόκων 1 και 2 (Herpes Simplex Virus, HSV 1 και 2). Μεταδίδεται μέσω της σεξουαλικής επαφής (κολπικής, πρωκτικής, στοματικής) με μολυσμένο άτομο, ακόμα και εάν είναι ασυμπτωματικό και έχει περίοδο επώασης περίπου 2-5 ημέρες. Επίσης, σπανιότερα μπορεί να μεταδοθεί από μολυσμένες επιφάνειες, όπως είναι τα καθίσματα της τουαλέτας, καθώς ο ιός μπορεί να επιβιώσει εκεί για μικρό διάστημα.
Μετά τη λοίμωξη με έρπητα των γεννητικών οργάνων εμφανίζονται χαρακτηριστικές μικρές επώδυνες φυσαλίδες, οι οποίες σύντομα σπάνε σχηματίζοντας έλκη που προκαλούν πόνο και κνησμό. Οι φυσαλίδες αυτές εντοπίζονται κυρίως στο πέος στους άντρες και στα χείλη του αιδοίου και στον πρωκτό στις γυναίκες. Αυτά επουλώνονται σύντομα, συνήθως εντός 2 εβδομάδων και ο ιός παραμένει ανενεργός στον οργανισμό για μεγάλα χρονικά διαστήματα. Ωστόσο, ενεργοποιείται περιστασιακά, κυρίως όταν για κάποιο λόγο παρατηρείται εξασθένιση του ανοσοποιητικού συστήματος ή σε περιόδους stress.
Η διάγνωση πραγματοποιείται κυρίως από την χαρακτηριστική κλινική εικόνα και επιβεβαιώνεται από μοριακό έλεγχο από δείγματα ιστού που λαμβάνονται από τις ύποπτες βλάβες. Δεν υπάρχει θεραπεία για να εκριζωθεί ο ιός από τον οργανισμό, ωστόσο σε περιόδους εξάρσεων χορηγούνται συνήθως ειδικά αντιϊικά φάρμακα που στόχο έχουν την ανακούφιση των συμπτωμάτων, αλλά και τη μείωση της μεταδοτικότητας.
Νόσος των ανθρώπινων κονδυλωμάτων, HPV λοίμωξη
Τα κονδυλώματα είναι νόσος που προκαλείται από τον ιό των ανθρώπινων θηλωμάτων (Human Papillomavirus, HPV). O ιός μεταδίδεται εύκολα μέσω της σεξουαλικής επαφής (κολπικής, πρωκτικής, στοματικής), ακόμα και από ασυμπτωματικά άτομα που είναι φορείς, πιθανότατα χωρίς να το γνωρίζουν. Σπάνια μεταδίδεται από τη μολυσμένη μητέρα στο βρέφος μέσω του τοκετού. Ο ιός έχει περίοδο επώασης περίπου 6 μήνες. Στα συμπτώματα περιλαμβάνονται ανώδυνα σημάδια, τα οποία συνήθως έχουν το χρώμα του δέρματος, τα οποία εντοπίζονται κυρίως στα γεννητικά όργανα, γύρω από τον πρωκτό και στους γλουτούς.
Έχουν περιγραφεί πολλά στελέχη του ιού. Τα στελέχη 6 και 11 προκαλούν καλοήθη κονδυλώματα, ενώ τα στελέχη 16 και 18 είναι ιδιαιτέρως γνωστά για τη συσχέτισή τους με τον καρκίνο του τραχήλου της μήτρας. Για τον λόγο αυτό το HPV test είναι πλέον συχνά συνδεδεμένο με το test Παπανικολάου (PAP test). Σύμφωνα με τις τελευταίες μελέτες ο έλεγχος πρέπει να ξεκινάει στην ηλικία των 21 ετών και να διαρκεί έως τα 65 έτη, με συχνότητα που καθορίζεται ανάλογα με τα ευρήματα.
Ακόμα και εάν κάποιος έχει μολυνθεί από τα στελέχη αυτά δεν χρειάζεται ανησυχία, καθώς μέσω του τακτικού προληπτικού ελέγχου από ειδικό ιατρό η πιθανότητα εξέλιξης του καρκίνου του τραχήλου της μήτρας είναι εξαιρετικά μικρή. Για τη διάγνωση μπορεί να χρειαστεί κολποσκόπηση, ενώ πιο σπάνια και με βάση ειδικές ενδείξεις μπορεί να χρειαστεί κολονοσκόπηση και ουρηθροσκόπηση. Η διαχείριση μπορεί να πραγματοποιηθεί με χρήση τοπικών φαρμακευτικών σκευασμάτων και όπου κριθεί απαραίτητο με κρυοθεραπεία, laser, καυτηριασμό και χειρουργική απόξεση.
Ιογενής Ηπατίτιδα
Οι ιοί της ηπατίτιδα Α (HAV), B (HBV) και C (HBC), είναι σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα, τα οποία επίσης μπορούν να μεταδοθούν μέσω μολυσμένου αίματος. Με τη σεξουαλική επαφή μεταδίδονται κυρίως οι τύποι HBV και HBC. Οι τύποι παρουσιάζουν διαφορετικό χρόνο επώασης και οι φορείς μπορεί να είναι ασυμπτωματικοί. Για αυτό ο έλεγχος ειδικά για HBV και HBC πρέπει να είναι τακτικός. Η ιογενής ηπατίτιδα αν δεν θεραπευτεί εγκαίρως μπορεί να οδηγήσει σε κύρωση και καρκίνο του ήπατος και είναι μία λοίμωξη που δυνητικά μπορεί να οδηγήσει στον θάνατο.
Οι φαρμακευτικές αγωγές που υπάρχουν σήμερα διαθέσιμες είναι εξαιρετικά δραστικές και η αποτελεσματικότητά τους αυξάνεται σημαντικά, όσο νωρίτερα πραγματοποιηθεί η διάγνωση. Επιπρόσθετα, σήμερα υπάρχουν διαθέσιμα ασφαλή και αποτελεσματικά εμβόλια τόσο για την HAV, όσο και για την HBV και μάλιστα υπάρχει σύσταση για εμβολιασμό από την παιδική ηλικία.
Σύνδρομο επίκτητης ανοσολογικής ανεπάρκειας (AIDS)
Το σύνδρομο της επίκτητης ανοσολογικής ανεπάρκειας ή αλλιώς AIDS ίσως είναι το πιο ευρέως γνωστό ΣΜΝ. Προκαλείται από τον ιό της ανθρώπινης ανοσοανεπάρκειας (HIV) και μεταδίδεται μέσω σωματικών υγρών, όπως είναι το σπέρμα, τα κολπικά και πρωκτικά υγρά, το αίμα και το μητρικό γάλα, ενώ μπορεί να μεταδοθεί και κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης από τη μολυσμένη μητέρα στο έμβρυο.
Στις περισσότερες περιπτώσεις ο ιός 2-6 εβδομάδες μετά τη λοίμωξη προκαλεί συμπτώματα τα οποία μοιάζουν με αυτά της γρίπης, τα οποία και υποχωρούν περίπου 2 εβδομάδες αργότερα. Μετά τη φάση αυτά τα συμπτώματα εξαφανίζονται, αν και ο ιός βλάπτει το ανοσοποιητικό σύστημα και ειδικά τα βοηθητικά Τ λεμφοκύτταρα προκαλώντας σταδιακή ανοσοανεπάρκεια. Ωστόσο, λόγο αυτής της ήπιας συμπτωματολογίας είναι δυνατόν κάποιος να μην καταλάβει πως μολύνθηκε από τον ιό του AIDS, αν και τον μεταδίδει. Η σταδιακή αποδυνάμωση του ανοσοποιητικού καθιστά το άτομο επιρρεπές σε λοιμώξεις και ειδικά σε συγκεκριμένες νόσους που προσβάλουν το αναπνευστικό σύστημα.
Αν και δεν υπάρχει σήμερα διαθέσιμη θεραπεία που να εκριζώνει τον ιό από τον οργανισμό, η εξέλιξη της επιστήμης οδήγησε στην ανάπτυξη πολύ αποτελεσματικών αντιϊκών φαρμάκων που προστατεύουν τον οργανισμό από άλλες λοιμώξεις και μειώνουν το ιϊκό φορτίο, επιβραδύνοντας σημαντικά την εξέλιξη της νόσου. Για το λόγο αυτό και η ποιότητα και το προσδόκιμο ζωής των πασχόντων από AIDS έχουν βελτιωθεί εντυπωσιακά.
Η λοίμωξη από HIV εντοπίζεται από ειδικά test. Στο σημείο αυτό αξίζει να τονιστεί πως εάν κάποιος έχει μία ύποπτη επαφή, αυτό πρέπει να αναφερθεί άμεσα, καθώς υπάρχει ειδική αγωγή που εάν ληφθεί εντός 72 ωρών από την ύποπτη επαφή, τότε μειώνεται σημαντικά πιθανότητα ανάπτυξης AIDS. Για τον λόγο αυτό είναι πολύ σημαντικό να γνωρίζουμε πολύ καλά το σεξουαλικό ιστορικό του συντρόφου μας, πριν προβούμε σε ελεύθερες σεξουαλικές επαφές.
ΣΜΝ που προκαλούνται από πρωτόζωα
Τριχομονάδες
Το πιο γνωστό ίσως ΣΜΝ που προκαλείται από πρωτόζωα είναι η λοίμωξη από τριχομονάδες (Trichomonas vaginalis). Το πρωτόζωο αυτό προκαλεί κολπίτιδα στις γυναίκες και ουρηθρίτιδα στους άντρες και μεταδίδεται μέσω της σεξουαλικής επαφής.
Σε ποσοστό περίπου 80% η λοίμωξη από τριχομονάδες είναι ασυμπτωματική. Ωστόσο, όταν εμφανιστούν συμπτώματα, συνήθως 5 με 28 ημέρες μετά τη λοίμωξη, αυτά είναι χαρακτηριστικά και για τις γυναίκες περιλαμβάνουν εκκρίσεις από τον κόλπο κίτρινες, λευκοπράσινες και αφρώδεις με χαρακτηριστική οσμή ψαριού, πόνο κατά την ούρηση ή/και συχνοουρία, πόνο κατά τη σεξουαλική επαφή, αίσθημα φαγούρας στα γεννητικά όργανα και σπάνια πόνος στη κοιλιακή χώρα. Στους άντρες συχνά παρατηρείται έκκριση δύσοσμου υγρού λευκής απόχρωσης από την ουρήθρα και πόνος κατά την ούρηση και την εκσπερμάτιση.
Η διάγνωση πραγματοποιείται με ειδικά test και καλλιέργεια κολπικού και ουρηθρικού επιχρίσματος, καθώς και με καλλιέργεια ούρων. Η θεραπεία περιλαμβάνει τη λήψη ειδικής αντιβιοτικής αγωγής.
ΣΜΝ που προκαλούνται από μύκητες και παράσιτα
Διάφοροι μύκητες και παράσιτα μπορούν να προκαλέσουν συχνά ΣΜΝ. Στα πιο γνωστά περιλαμβάνονται ο μύκητας Candida albicans που προκαλεί φλεγμονή στο αιδοίο, τον κόλπο και στη βάλανο του πέους και τα παράσιτα Phthirus pubis και Sarcoptes scabiei τα οποία προκαλούν φθειρίαση του εφηβαίου και ψώρα, αντίστοιχα. Για αυτά τα ΣΜΝ υπάρχουν ειδικές αγωγές και απαιτείται τακτικός καθαρισμός των ρούχων και των κλινοσκεπασμάτων για την αποφυγή της μετάδοσης στους οικείους.
Η πρόληψη των ΣΜΝ βασίζεται στην υιοθέτηση πρακτικών, αντιλήψεων και θέσεων που προάγουν τη σεξουαλική υγεία, στην ενημέρωση σε οικογενειακό, εκπαιδευτικό και κοινωνικό επίπεδο και κυρίως στην ανάπτυξη στρατηγικών που πρέπει να χαρακτηρίζουν τη σεξουαλική μας ζωή και δραστηριότητα.
Η πρώτη και σημαντική στρατηγική που πρέπει καθολικά να υιοθετηθεί είναι η χρήση του προφυλακτικού κατά τις σεξουαλικές συνευρέσεις, ειδικά όταν έρχεται ένας νέος σύντροφος στη ζωή μας. Η αντίληψη ότι το προφυλακτικό είναι σημαντικό μόνο στο πλαίσιο της αντισύλληψης είναι παντελώς λανθασμένη, καθώς η χρήση του προφυλακτικού είναι εξαιρετικά αποτελεσματική και στη πρόληψη των ΣΜΝ. Ιδιαίτερη προσοχή πρέπει να δίνεται στη σωστή χρήση του προφυλακτικού, ενώ είναι σημαντικό να γνωρίζουμε πως το προφυλακτικό πρέπει να χρησιμοποιείται σε κάθε είδους σεξουαλική επαφή (κολπική, πρωκτική, στοματική). Ακόμα και η υιοθέτηση της μονογαμίας δεν αποτελεί άμεσα λόγο πραγματοποίησης ελεύθερων σεξουαλικών επαφών, ειδικά όταν το σεξουαλικό ιστορικό του συντρόφου είναι άγνωστο.
Στο πλαίσιο αυτό, είναι ιδιαίτερα σημαντική η προστασία του συντρόφου. Αυτό επιτυγχάνεται μέσω του τακτικού ελέγχου από ειδικούς (γυναικολόγοι, ανδρολόγοι, αφροδισιολόγοι), ώστε να αποφευχθεί η μετάδοση ενός πιθανού ΣΜΝ, ειδικά όταν έρχεται ένας νέος σεξουαλικός σύντροφος στη ζωή μας. Σε κάθε περίπτωση πρέπει να υπάρχει ενημέρωση των συντρόφων, χωρίς ενδοιασμούς, αναφορικά με τη πιθανότητα ύπαρξης ΣΜΝ, ώστε να μπορεί και αυτός με τη σειρά του να εξεταστεί και να λάβει τη κατάλληλη θεραπεία.
Πολύ σημαντικό ρόλο στην πρόληψη και θεραπεία των ΣΜΝ περιλαμβάνει ο τακτικός γυναικολογικός και ανδρολογικός έλεγχος. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το test PAP και το HPV test. Ειδικά στην υποψία λοίμωξης από ΣΜΝ θα πρέπει να ζητείται άμεσα ιατρική καθοδήγηση, καθώς τα περισσότερα ΣΜΝ θεραπεύονται αποτελεσματικά, ειδικά όταν η διάγνωση πραγματοποιείται στα αρχικά στάδια. Κορυφαίο επίσης ρόλο στη πρόληψη των ΣΜΝ διαδραματίζουν τα διαθέσιμα εμβόλια, κυρίως αυτά της ιογενούς ηπατίτιδας και του HPV. Πιο ειδικά και αναφορικά με τον εμβολιασμό για τον HPV, τα διαθέσιμα εμβόλια είναι εξαιρετικά αποτελεσματικά και ασφαλή. Καθώς τα εμβόλια προστατεύουν αποτελεσματικά από την ανάπτυξη καρκίνου του τραχήλου της μήτρας, υπάρχει ισχυρή σύσταση εμβολιασμού όλων των κοριτσιών ηλικίας 11-18 ετών. Το ηλικιακό αυτό πλαίσιο τέθηκε, καθώς η αποτελεσματικότητα του εμβολίου είναι μέγιστη πριν την έναρξη των σεξουαλικών επαφών.
Τέλος, είναι πολύ σημαντική η φροντίδα της υγείας των γεννητικών οργάνων, η οποία πρέπει να περιλαμβάνει τακτικό και ενδελεχή καθαρισμό των ευαίσθητων περιοχών.
Κλείστε ραντεβού με τον εξειδικευμένο Μαιευτήρα- Χειρουργό Γυναικολόγο Κωνσταντίνο Δημητρόπουλο ο οποίος θα βρει την κατάλληλη θεραπεία με βάση τις ανάγκες σας.
